دوستهای نی نی وبلاگی دوستتون دارم......

این خونه رو دوست دارم...دوستهایی پیدا کردم از زمان ساختنش که شاید تنها حالا که این خونه رو داریم این دوستان با ارزش رو هم داریم...

خیلی دوست دارم این آدمهایی رو که به طور اتفاقی میان و گاهی میرن  و گاهی مهمون عزیز این خونه میمونن...

مهربونن خیلی هاشون ...آنقدر مهربون که با نگرانی هام نگران و با دلتنگی هام دلتنگ میشن و با خنده هام می خندن و شاد می شن....

برام دعاهای خوب می کنن  توی خلوتشون...

لذتش در این نا دیدنهامونه ...هم دیگه رو از نزدیک نمی بینیم و شناختمون در حد همین خونه هاست اما با هم زندگی می کنیم...

از هر کدومشون چیزی یاد گرفتم که برام می مونه، برای تمام عمر...

لذت دوستای اینچنین و مجازی در همین یاد گرفتن هاست..

این که تو ،  نا خواسته مهربونی و مهربون بودن رو یاد می گیری.....یاد می گیری به جز خودت به دیگران هم فکر کنی...همراه روزهاشون بشی که برات تعریف کردن توی خونه هاشون

 ومیان دعوتت می کنن بی هیچ چشم داشتی و تنها گرمی حضورته که دلخوششون می کنه به محکم تر کردن پایه های خونه هاشون..

دوستتون دارم........