مادرانگی ...

درست زمانی که بین همه ی اگرها و بایدها و چون و چراها مصمم میشی بشینی سر سجاده

مهرش و از خدا نام مادر رو التماس کنی ، اون وقته که خدا نعمتش رو ... منتش رو بر سرت تموم

میکنه و نام زیبای مادر رو برازنده باقی اسمت می کنه...

قصه تنهایی روزهای زندگیت تموم میشه...

یکی میاد که تو به لطفِ بودنش بهترین حس ها رو تجربه می کنی و به ضمانتش وام مادرانه میگیری...

 خودت به میل خودت ، خودتو از دفتر الویت ها داوطلبانه خط میزنی و یه نفر رو  مادرانگی میکنی تا انتهای زندگی ...

درست مثل مادرت

یادم بمونه که ؛

همه ی اینا خستگی داره...

نگرانی داره ...

از خود گذشتگی داره ...

این حذف خودها ...!!!

توی خیلی جاهای زندگی سخته ...

گاهی درد داره...

یادم باشه تصمیمی که گرفتم خیلی بزرگه...

اما به همه مادرانگی می ارزه...!!!!!