مناجات با خدا 3 ( صحیفه سجادیه )

ای که یادت یاد کنندگان را شرف است و شکرت شکرگزاران را کامروایی ست. و ای که فرمانبرداریت برای فرمانبرداران ، نجات و رهایی است ...

 بر محمد و آلش درود فرست و دلهای ما را به یاد خودت از هر یاد ، و زبان ما را به شکر خودت از هر شکر ، و اعضایمان را به طاعت خودت ، از هر طاعت مشغول دار . و اگر برای ما فراغتی از کار مقدر کرده ای پس آن را فراغت همراه با سلامتی قرار ده تا در دنبال آن هیچ وبالی به ما نرسد و در آن فراغت ملامتی به دامن حیات ما ننشیند...

تا نویسندگان اعمال زشت از ما با دفتری خالی از کردار بد برگردند . و نویسندگان خوبیها به سبب آنچه از حسنات ما نوشته اند شادان و مسرور باز آیند .

 و چون روزگار حیاتمان سپری شود و رشته زندگیمان بگسلد و آن دعوت تو " مرگ " که از خودش و اجابتش گزیری نیست ما را فرا خواند ، پس بر محمد و آلش درود فرست ، و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما می نویسند توبه ای مقبول قرار ده که بعد از آن ما را بر معصیتی که کرده ایم و نافرمانیی که مرتکب شده ایم توبیخ و سرزنش نکنی و پرده ای که بر ما پوشانده ا ی در برابر دیده حاضران  از روی کار ما برمدار ، در روزی که اخبار بندگانت را آشکار می سازی...

 زیرا  که  تو نسبت به  هر  که تو  را بخواند مهربانی  و تقاضای  هر که  تو را صدا بزند  اجابت  کننده ای...