❤ مانی...تنها بهانه زیستن ❤

    در دور دستها خدا میان چشمهایت خانه کرده بود،من بی قرار ، منتظر آمدنت بودم و تو که انگار دل نمی کندی از لبهای فرشتگان ...  طنینِ آواز تو بود که انگار گوشهایم جز تو نمی شنید... خداوند تو را به من هدیه داد و من همیشه دلشوره دارم از اینکه شاید آنچه میپنداشتم نباشم ! نفس هایت که به گونه هایم ساییده می شود انگار آرامش بهشت را به چشمهایم میفرستی دستهایت که می چرخد و میان دستهایم پنهان می شود ...  خنده هایت که ریش میشوم و عاشق چشمهایت که عمق نگاهم را می کاود  و من همیشه تو را کم داشته ام... از داشته هایم که دلتنگ میشوم انگار صدای گریه های توست ، تنها نوازشی که...

این چند روز حسابی برف بازی کردی مانی جوجو روزی که بدنیا اومدی همینجوری برف میومد همه جا سفید شده بود وقتی داشتیم از بیمارستان مرخص میشدیم اصلا نمیشد چشمامونو باز کنیم خیلی خوب بود من عاشق برفم چقدر خوب بود اون شب تو بیمارستان تا صبح برف بارید آرزو میکنم زندگیت مثل برف پاک و سفید باشه عشق کوچولوی من               ...

  درست زمانی که بین همه ی اگرها و بایدها و چون و چراها مصمم میشی بشینی سر سجاده مهرش و از خدا نام مادر رو التماس کنی ، اون وقته که خدا نعمتش رو ... منتش رو بر سرت تموم میکنه و نام زیبای مادر رو برازنده باقی اسمت می کنه... قصه تنهایی روزهای زندگیت تموم میشه. .. یکی میاد که تو به لطفِ بودنش بهترین حس ها رو تجربه می کنی و به ضمانتش وام مادرانه میگیری...  خودت به میل خودت ، خودتو از دفتر الویت ها داوطلبانه خط میزنی و یه نفر رو  مادرانگی میکنی تا انتهای زندگی ... درست مثل مادرت یادم بمونه که ؛ همه ی اینا خستگی داره... نگرانی داره ... از خود گذشتگی داره ... این حذف...

این روزا چقدر سرم شلوغه ! البته نه این روزا خیلی وقته که سرم شلوغه برای همین نمیتونم تمرکز کنم و برات بنویسم عشق مامان ، این روزا تو ذهنم ثبت میشه اما خب باید اینجا بذارم که بعدها خودت بخونی واسه عید چند تا اتفاق مهمه که باید با موفقیت تموم بشه از اونجایی که من بدلیل مشغله کاری و شغلم مامان تنبلی هستم و البته شما هم تنبل تر از من که صد البته به بابا جونت رفتی یه کم پروسه ترک پوشک و حرف زدنتون به تاخیر افتاد اینارو مینویسم که بعدا ایشااله وقتی بچه دار شدی و بچه خودتم دیر حرف زد مثل بابات حق به جانب نباشی و نگی به مامانش رفته و این سندی میشه واسه اینکه نتونی زیرش بزنی نه اینکه حرف نزنی اما نمیدونم چرا هر وقت خودت دلت می...

همیشه با خودم فکر میکردم ؛ اگه یه روز خواستم ﻣـﺎﻣـﺎﻥ بشم و بچه ام پسر شد ﺑﺮﺍش ﯾﻪ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﻣﯿﺨﺮﻡ ﻭ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ : ﺍﮔﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﻪ ﺟﺎیزه اﺵ ﻣﺎشینه .. ! ﺑﻬﺶ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺪﻡ ﻣﺴﺆﻝ ﻋﺮﻭﺳﮑﯿﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺷﻪ .... ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺪﻡ ﻣﺴﺆﻝ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺵ ﺑﺎﺷﻪ، ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﻤﻮﻧﻪ ... آخه دوست ندارم مثل بعضی پسرا بشه...!!! ﺍﮔﻪ ﻣﺜﻞبعضی پسرا ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺨﺮﻩ، ﺍﻭﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺟﺎیزه اﺵ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻋﺮﻭﺳﮎ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﺨﻨﺪﻩ ،،، ﯾﮑﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ ،،، ﯾﮑﯽ ﺑﺮﻗﺼﻪ ،،، ﯾﮑﯽ ... !!!... ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻠﺪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻨ...

    مانی و سقاخونه   مانی ،ماشینهاش ،می می دوست داشتنیش و تبلتش     مانی در حال شیطنت تو هتل   مانی و بازی مورد علاقه اش   ...

  هفته پیش یعنی 17 مهر 1392 به اتفاق مامانی ، خاله سمیه و خاله سپیده با قطار ( یا همون "چُو "به زبون آقا مانی ) رفتیم مشهد. این اولین سفر زیارتی مانی بود . خیلی خوش گذشت البته مانی وروجک تا دلتتتتتتت خواست شیطونی کردی. ازت میپرسم رفتی اما رضا چیکار کردی ؟ با لبات ماچ میکنی بعدشم دستاتو میکشی روی صورتت. الهی قربونت برم البته توی این سفر یه خبر بد هم شنیدیم که مامان بزرگ بابا نیما فوت کردن و خیلی ناراحت شدیم.البته نشد که تو مراسم شرکت کنیم ولی اونجا براشون کلی دعا کردیم اونقدر وروجک شیطون شده بودی که نذاشتی ازت چندتا عکس درست و حسابی بگیرم. فقط روز آخر بردم آتلیه یه عکس به زحمت گرفتیم که یادگاری بمونه ....